Het nieuwe jaar is een mooi moment om de stand rond mijn 365dagen project eens door te nemen. Ook omdat redactrice Mirjam mij dat vroeg ;-) In 2013 (of was het 2014?) voltooide ik mijn manuscript Moord in Blair House. 165 dagen lang schreef en publiceerde ik een stukje van het verhaal. Iedereen kon online…

Mijn boek is klaar! Het is af! Een dik schrijfblok met handgeschreven velletjes. Die velletjes moet ik nog overtypen. En die stukjes verschijnen op mijn blog, zodat eindelijk te lezen is wie Lynn en meneer Thomson vermoord heeft. En dan heb ik in twee jaar tijd, in minder dan 365 stukjes een moord mysterie geschreven!…

Op mijn blog heb ik nummer 150 van de 365 bereikt. Het 150e stukje van wat uiteindelijk mijn moord mysterie Moord in het Blair House moet worden. Het had zo'n gezellige picknick moeten worden. Het is Paasweekend, de zon schijnt, er is lekker eten gekookt. Maar dan raakt Meneer Thomson buiten bewustzijn. Wordt hij het…

Beneden aan het eind van de gang was een deur naar rechts die naar de ontbijtkamer leidde. De ontbijtkamer was gezellig ingericht. Een grote houten tafel was het centrale middelpunt. In een ingebouwde kast stonden boeken en spelletjes. Tegenover de deur naar de ontbijtzaal was 'Angela's suite', de grootste kamer en genoemd naar Angela Lansbury.…

Beatrijs en Gertie verbleven in Eric's room op de eerste verdieping. Een brede houten trap in de hal leidde naar boven. Bovenaan de trap was het de eerste deur rechts. Omdat de beheerder er niet was, voelden ze zich bijna inbrekers, ondanks dat ze de sleutel hadden gekregen. De beheerder had hen deze kamer geadviseerd…

Hoe het idee ontstaan was om naar het Blair House te gaan wist Beatrijs niet precies meer. Ook niet meer hoe het zo kwam dat ze met Gertie op vakantie ging. Tenslotte waren ze nog niet zo lang bevriend en Gertie was in alles een a-typische vriendin voor Beatrijs. Toch was er een warme vriendschap…

Naast het bordes stond een rolstoel geparkeerd met een beschermhoes er over.'Het is hier niet echt een plek om te overnachten als je in een rolstoel zit,' zei Beatrijs, 'Diegene zal het wel alleen voor lange afstanden nodig hebben, net als jouw Harry.'Gertie's echtgenoot Harry had artritis. Op sommige dagen was hij goed en kon…

Langs het tuinpad was een uitnodigende border aangelegd. De bloemen bloeiden uitbundig. Het gazon was schraal, zoals te verwachten zo dicht aan zee. Er bloeiden Amerikaanse seringen en geraniums in de volle grond, iets wat Beatrijs nooit naar tevredenheid voor elkaar had gekregen. Sinds Beatrijs zelf geen tuin meer had, voelde ze altijd weemoed bij…

Het witte Victoriaanse huis kwam in zicht. Het zonlicht gaf het huis een blauwe gloed. Het was precies zoals Beatrijs zich herinnerde van de tv-serie. Ze schoof opgewonden als een kind op schoolreis naar het puntje van haar stoel, voor zover de autogordel dat toeliet. 'Wel heb ik ooit' zei haar vriendin Gertie die naast…