Nee, ik ben nog lang niet klaar in Nijmegen, die stad verdient nog veel meer verhalen, Maar nu eerst Sassenheim. Niet zo bekend, maar ook zeer zeker een bezoekje waard. Ik was er om een paar bloembollenvelden te bekijken. En ja, dan ook even naar het dorp zelf toe.

Sassenheim maakt sinds 2006, samen met Voorhout en Warmond, deel uit van de gemeente Teylingen. Deze gemeentenaam komt van een oude ruïne die ik u later laat zien. Sassenheim bestaat al heel lang. Het is ontstaan op een zandbank. Die wordt door de zee gevormd. Dit gebeurde zo’n 5000 jaar geleden. Nu is Sassenheim vooral een forensenstad.

Sassenheim heeft een klein winkelhart. En daar kwam ik dit beeld tegen. Van een man met een hoge hoed en een kan in zijn hand. De man is een zogenaamde aschpotter, oftewel de ophaler van as uit de open haard. Tussen het einde van de 18e en het begin van de 20e eeuw was dit een veel voorkomend beroep in  Sassenheim. De as werd aan huis opgehaald, in kannen, en het werd opgeslagen in een schuur. Vandaar uit werd het naar Leiden gebracht waar de as werd verwerkt tot zeep. Het fijnste as werd aan apothekers verkocht. Die maakten er creme van om een blanke/bleke huid te behouden/krijgen. Dat was toen een schoonheidsideaal.

De asschuur is helaas in 2002 gesloopt. Het standbeeld staat vlakbij de plek waar de schur stond.

Door de geschiedenis van de aspotters hebben de inwoners van Sassenheim nog steeds de bijnaam aspotters of asbakken.

De maakster van het bronzen beeld is Tine van der Weyer (1951). Zij was behalve beeldhouwster ook docent aan een aantal kunstacademies en ze was politiek actief voor de PvdA. Op https://tinevandeweyer.nl/ is meer van haar werk te zien.

Het beeld is in 2002 gemaakt en geplaatst in opdracht van de gemeente Sassenheim.

Op www.facebook.com/eendkuhwak plaats ik meer pixels van dit beeld.

Groetjes Kuh Wak