donderdag 3 januari

Op 1 januari maakte ik bovenstaande sprei af. Een project van iets minder dan een jaar werk, gemaakt van wol die ik van mijn schoonmoeder had gekregen, na haar overlijden. Ik ben er erg blij mee.

Op 3 januari werkte ik de draadjes af en was de sprei klaar.

We zijn die dag naar haar graf geweest. Traantjes in de ogen bij manlief en mij. Eerst door het moment, snel daarna tranen van het lachen, met dank aan onze kinderen. Zonder het echt te beseffen, maakten ze nogal grappige opmerkingen. Zo had de moeder van manlief het vast gewild. Treur niet, maar leef!

Na haar overlijden kreeg ik wel 2 vuilniszakken vol met wol en dergelijk. Ik bewaar alleen datgene waarvan ik denk dat ik er nog iets mee ga doen. De rest mag weg. Niet alleen haar wol, ook mijn eigen wolletjes en restjes mogen weg. Ik doe me best om me er niet schuldig over te voelen. Liever dat een ander het gebruikt, dan dat het bij mij in de kast ligt.