Shift.

Het weekend was ik weer in mijn ouderlijk huis, zonder mijn ouders, wetend dat ik wees  geworden ben. Zes weken na het overlijden van jou. De krampen waren in mijn buik en lijf goed te voelen en zelfs mijn oude kinderkamer voelde koud en alleen. Woelend in de nacht besloot ik dat dit niet de energie is die ik wil blijven voelen als ik hier ben. Ik besloot om te shiften.

Wat kan wel?

Ik besloot mij te richten op wat ik wel zou willen voelen? Wat ik graag voor mij zou zien. Lopend de tuin in, rechts naast mij de rozen die mijn vader plante. De herinnering aan zijn open gescheurde benen als hij er doorheen sprong en zijn vrolijke lach als mijn moeder bijna flauwviel van de schik. De prachtige oude voordeur die er nog steeds is, die mij zo vaak een thuisgevoel gaf. Luisterend als ze in slot viel – rust hebbend mijn ouders zijn thuis. Of de spanning als ik de sleutel hoorde draaien, als mijn oma elke ochtend kwam. Of de vele keren dat ik zelf de sleutel draaide om verwelkomd te worden door de geur van 4711 (Kölnisch Wasser) gemengd met de geur van soep of pudding.

Dit is wat ik mij wil gaan herinneren …

Ps: De shift maakte dat ik de naam van deze blog veranderde in 365 dagen 1 brief. Ik ga 365 brieven schrijven aan mijn ouders – 1 jaar lang – bijna elke dag. Liefst