Afscheid nemen

Weer een afscheid, een die ik niet aan kan gaan.

Te vers is de afscheid van mijn moeder, te diep is het verlangen naar rust en geen mensen los te moeten laten.

Te diep

is de angst herinnert te worden aan de nog openklappende wond van het gemis.

is de angst je te zien liggen terwijl ik je nog zie lachen.

is de angst je ook nog kwijt te moeten raken – omdat het leven nu eens zo is.

Ik kan het niet. Zoveel ik om je geef. Graag hou ik jouw in gedachten zoals ik je graag nog zie:

lachend de bloemen houdend van je verjaardag.

de laatste zwaai.

je laatste warme glimlach.

Ik kan niet nog een geliefd mens missen, nu nog niet.

En toch… ik mis jou.

Dag lief mooie mens <3