366 dagen LICHT #354
Uw Licht
Waar wij LICHT ontsteken
wordt ook de schaduw groter
ademloos kijk ik
hoor ik voel ik mee
met de pijn
van al die levens uit het lood
dan sla ik dicht
om het verdriet
de bange vragen zonder antwoord
om verloren dromen
om het verlangen
naar vrede in onze dagen
om dat verdriet
afgetekend tegen het LICHT
dat nooit meer dooft
roep ik Eeuwige
geef ons uw LICHT
wat is beloofd
dichter is mij onbekend