Even rust….

Alleen het geluid van de wind, bladeren die ritselen,

her en der vallende druppels, krakende bomen.

Zingende vogels, fluitende vogels, geritsel van diertjes die tussen de dorre bladeren lopen.

 

En dan wat je ziet, muisjes rennend tussen de bladeren, spreeuwen,

boomklevers en roodborstjes in de bomen.

De bonte specht die omhoog klimt in de boom.

Twee koolmeesjes achter elkaar aanvliegend.

Een meikever marcherend door het gras.

Een vlaamse gaai komt op de buitentafel zitten om te kijken of er wat te eten is.

Schreeuwende kraaien, vrolijk vliegende zwaluwen.

 

Hertjes die bij de zonsondergang even komen spelen aan de rand van de tuin,

in het donker gerommel van een dier, rond het huisje,

een huppelend konijntje.

 

Bijna om de hoek, schaapjes tellen, bij de kudde…

planten, bomen, bloemen, te veel om op te noemen.

 

En de laatste nacht, vroeg in de ochtend. een hert bij het slaapkamerraam

van onze dochter, alsof hij of zij gedag kwam zeggen.

 

Hier waren we even aan toe,

even los van alles,

even aarden.

 

Vanuit de drukte,

stampende mensen op de trap,

rammelende wasmachines,

buren die elkaar uitmaken, voor alles wat los en vast zit,

luid bellende mensen in hun achtertuin,

zagende,slijpende,borende,schurende mensen,

ronkende motoren,

toeterende autos,

luid pratende mensen, die graag zichzelf horen.

 

Hier word je wakker van de vogels of de regen,

als je hier in de nacht buiten loopt,

moet je uitkijken dat je niet op een pad staat,

de vleermuizen vliegen om je heen.

Straks weer terug naar ons normale leven,

dat wordt weer wennen.