Zelden deed ik zo veel moeite voor een plantje… In een boek van Alys Fowler las ik over een kruid dat beschreven werd als aanrader. Ze noemde het ‘Indische munt’ en een zoektocht daarnaar leverde helemaal niets op. Het zou gaan om een muntsoort, met vlezige blaadjes. De blaadjes zouden eetbaar zijn en lekker fris smaken op de sla. Bovendien hebben ze een bijzonder frisse geur (meer menthol dan munt) en je kunt er prima mee stomen als je ze bij kokend water doet.

Na een avondlang googelen bleek het om de Plectranthus socotranus te gaan, een plantje uit Yemen. Ik vroeg allerlei plantendeskundigen of ze aan exemplaar konden helpen. Nee. Geen plantenwinkel die het verkocht. Tot ik uiteindelijk op e-bay een aanbieding vond. Keurig ontving ik een week later een doosje met wat flink verpakte stekjes en een briefje met wat vriendelijke aanwijzingen erbij: “Zuinig watergeven en niet te veel verwennen.” Het bleek om een Nederlands gezin in Frankrijk te gaan dat allerhande succulentsoorten kweekte.

Ik mengde wat potgrond met scherp zand en zette daar de kleine stengeltjes in. Inmiddels heb ik drie flink volle schalen met het heerlijkgeurende spul. Het plantje staat ’s zomers graag buiten, maar het kan niet tegen vorst, zo heb ik helaas ondervonden. Een van de bakken heb ik trouwens flink in moeten snoeien om te kijken of er wat te redden valt. Tijdens een weekje in Frankrijk had ik er geen rekening mee gehouden dat het hier wel eens kon gaan vriezen. 🙁 Ik vind de blaadjes niet echt lekker om te eten. Dat stomen ga ik zeker nog proberen.

Tip:
Als je bij google afbeeldingen intypt kamerplant of tuinplant met enkele belangrijke kenmerken erbij (in dit geval bijvoorbeeld: plant succulent menthol), dan krijg je een serie afbeeldingen. Als je die goed doorzoekt, dan kom je verrassend vaak op de goede plant uit. Vaak vind je dan de naam en soms een aanschafadres. Ik zie een vermelding als ‘Vicks plant’ en inderdaad, de geur lijkt op ‘dampo’. Ik roep ‘m zó op terwijl ik deze blog schrijf.