Knazen

Deze haasjes, zo keurig in het gelid, doen me meteen aan gymles van vroeger denken… Uitgelaten stemming, rode wangen en oren gespitst.

Destijds moesten we een rij vormen van klein naar groot, eerst de meisjes en daarna de jongens. Dit was heel handig bij het groepjes van twee moest maken, dan scheelde je niet veel in lengte met je buur. Behalve…als er een oneven aantal meisjes in de klas zat. Daarom moest ik altijd als langste en dus laatste meisje samenwerken met het eerste en dus kleinste jongetje. Zie het voor je hoe de kleine dapper uit alle macht een te kort springtouw over mij
heen probeert te werpen, hoe hij mij puffend doorduwt opdat ik een koprol in de ringen kan maken, hoe vaak ik met mijn schuiten op zijn kleine poezelige
voetjes sta tijdens ritmisch gym.

Dan had je natuurlijk ook nog het kiezen in groepjes bij spelletjes als het akelige trefbal… Ja hoor, altijd was ik de laatste! Zeg nou zelf: wie wil er een veel te lange slungel in het groepje. Een kluns die het struikelen over eigen voeten tot perfectie heeft verheven, die geen enkele bal vangt maar steevast door de handen laat glippen, die consequent het verschil tussen links en rechts te laat in de gaten heeft.  Het werkte natuurlijk over en weer; ik wilde geen gym en gym wilde mij niet. Het is ook nooit meer goed gekomen.

Daarom kan ik me van een rij paashazen ook niet voorstellen dat het zo gezellig is als het er uit ziet. Of ze allemaal even snel zijn, of dat ze allemaal even goed eieren kunnen verven, of dat ze allemaal het liefst rondspringen met een mand op hun rug. Er zal vast een kneus (of meerdere kneuzen)  tussen
zitten met te grote voeten, te scheve tanden, kapotte eieren en daarbij een boel onverwerkt verdriet. Hazen die opzien tegen de paastijd omdat ze dan weer moeten presteren terwijl zij ook veel liever gaan chillen tussen een bos narcissen. Hazen die hun ei niet kwijt kunnen, dit opkroppen, wier oren van
frustratie in de knoop raken. Hazen die begrip zoeken, opvang, een warme poot om hen heen, naar een hazenknuffel snakken!

Ik zou zeggen: ‘Knazen verenigt u!’