Ik praat harder dan anders de laatste weken tegen Opa, en
ook hoor ik mezelf alles nog minstens twee keer herhalen. Alsof hij me niet
begrijpt. Alsof Opa al bij het tweede woord kwijt is waar ik heen wil.

Vaak kijkt Opa dan zo onbegrijpelijk dat ik mijn zin niet
eens afmaak. De laatste weken denk ik
ook dat hij niet eens weet wie ik ben.
Hij spreekt mij dan ook aan met U en omdat Opa het dialect achterwege
laat , doe ik dat ook.

Ook wil ik gelijk Opa overeind helpen of ondersteunen als ik
maar denk dat hij uit zijn stoel wil, of wil gaan verzitten.

Vanmiddag , als ik Opa uit wil gaan leggen wat die houten
ladder voor het raam van Opa doet. Is hij me voor. ‘De man heeft het er maar druk mee ‘, zegt Opa. En hij staat in één soepele beweging op uit zijn stoel en rekt ongelooflijk ver voorover om te kijken naar de bovenste raamhoek.

JA OPA , DAT IS DE GLAZENWASSER, gil ik hard in zijn rechter
oor.

Tjoe, knikt Opa niet echt begrijpend?, Of licht sarcastisch?

JE WEET WEL OPA, EEN
GLAZENWASSER DIE WAST ALLE RAMEN!

Tjoe, knikt Opa weer.

DIE WAST OOK JOUW RAMEN OPA, doe ik nog een poging.

Huh?

EEN GLAZENWASSER WAST DE RAMEN OPA!

‘Ja dat snap ik Jo ,’ ik ben wel op leeftijd maar niet gek,
en praat niet zo hard’ , ‘ik ben wel doof maar niet hardhorend.’

Tot morgen Opa.

‘Wat?’

TOT MORGEN OPA !

‘ja als je zo binnensmonds praat hoor ik je niet’.