Mijn verslag van de 365-dag

Op 29 februari 2012 vond de eerste 365-dag plaatst. Dat wil zeggen: een eerste offline meeting met verschillende redacteuren van mijn website. Lees hieronder het verslag.

Gebaksbordjes? Check. Vorkjes, lepeltjes? Check. Koffie, thee, melk en suiker? Check. Mooi: alles compleet denk ik tien minuten voor mijn vertrek naar Ede. Dat rolkoffertje dat we ooit voor ‘erbij’ kochten is al veelvuldig van pas gekomen en zo ook vandaag. Alles past precies. Zenuwachtig ben ik eerlijk gezegd niet. Dit valt denk ik wel te danken aan het telvisieoptreden eerder deze maand. Als ik dat aankan, dan kan alles me gebeuren denk ik steeds. Ik ben alleen hartstikke nieuwsgierig naar mijn redacteuren, die vandaag van fotootjes naar echte mensen zullen transformeren.

 

Met het koffertje op mijn pakkedrager (hopelijk gaat dat goed!) en een rugzak om stap ik op de fiets en later in de trein. Helmond – Ede is al gauw 2,5 uur reizen maar met een kop koffie en een muziekje vliegt de tijd. Ondertussen schrijf ik ook nog de kaartjes die ik deze week binnen kreeg. Iedereen persoonlijk een kaartje schrijven om te bedanken voelt fijn.

 

Kaartjes schrijven in de trein naar Ede.

 

Ze moesten eens weten hoe bijzonder deze dag voelt! Zonder het opzetten van de website, nu een klein jaar geleden, hadden we elkaar natuurlijk nooit ontmoet op deze dag. En daar ben ik me vandaag extra bewust van, ook wel trots op. Eenmaal in Ede ontmoet ik Spiderwebz (haar echte naam houd ze liever voor zich), die een ruimte voor me beschikbaar stelt. Hoera voor alle goedheid in de wereld, en nogmaals hoera voor de social media die mijn oproep om een ontmoetingsruimte hielpen verspreiden. Samen maken we het Atelier (een kleine ruimte die normaal gesproken dienst doet als atelier van onder andere een Afrikaanse schilder) klaar. Als alles klaar staat haalt Spiderwebz haar zelfgemaakte zalmquiche uit de oven en kan het feest beginnen.

 

Alles staat klaar, kom maar op!

 

Vanaf dat moment gebeuren er zoveel leuke dingen dat ik me de volgorde ervan niet precies kan herinneren. Taartje skomen op tafel, de koekjes en snoepjes ernaast. Christa brengt uiteraard haar muffings mee (voor mij deze week!), Annelies dropsleutels en Ilse en Liesbeth natuurlijk allerlei Zeeuwse lekkernijen. Ik hoef geen moment het gesprek aan te zwengelen, alles gaat vanzelf en voor ik het weet is het alweer half zes en vertrekken de eersten weer naar het thuisfront. Wat vliegt de tijd! Zo snel dat ik me later wel voor mijn kop kan slaan. Waarom ben ik toch die groepsfoto vergeten?

 

Heerlijke appeltaart van Esther Hagen.

 

Ken je ze, die mooie theebloemen?

 

 

Esther de Boer, Anita van den Berg en Liesbeth van Illigraphics

 

Esther Hagen, Annelies Sijnen en Spiderwebz

 

Christa Edens en Rienke Verheul

 

 

Annelies is zo lief me een lift naar Brabant aan te bieden en in de auto kletsen we gezellig na. Met op de achterbank de overgebleven lekkernijen zijn we zo thuis. Moe maar ontzettend voldaan (#mijndagineenwoord) plof ik op de bank. Een voor een verschijnen de blogs van Christa, Esther Hagen en Annelies online. Het enige wat ik kan denken is: hoe doen ze dat toch? Zo snel? Zo leuk! Maar dan besef ik me weer dat je bij een 365 dagen project zo lekker in de flow raakt… Dat hoort gewoon bij je dag. Maar voor mij even niet. Ik kan alleen maar aan mijn bed denken. En ik kan je vertellen: dat ligt extra lekker op schrikkeldag 2012.

 

Liefs,

 

Sanne

0